کد مطلب:211334 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:106
امام صادق و عواطف
عاطفه و نوع دوستی از خصال زمامداران آسمانی و مشعلداران هدایت است. امام صادق (ع) عواطفش با احسان و نیكوئی ملازمه داشت و به مردم احسان و بر و نیكوئی می فرمود - دور و نزدیك - بدوی و حضری - عرب و عجم در قبال عواطف و احسان او یكسان بودند - همه در روز و شب در سر و علن از صلات و هبات و جوائز او بهره مند می شدند. گاهی بسته های خرما درب خانه آنها می برد و آن محصول مزرعه عین زیاد بود كه موقوفه خاندان و فامیلی او بوده است.
یك روز یكی از غلامان در اولین برخورد دعا كرد امام صادق علیه السلام هزار دینار به او اكرام فرمود - مهیای سفر مصر شد گفت من عیالبارم باید خرج سفر بسیار داشته باشم مخارج خاندان او را داد و با تجار روانه مصر كرد - چون نزدیك آن شهر رسیدند مردم او را استقبال نمودند و اموال او را به قیمت خوبی خریدند به مدینه برگشت و وارد بر امام صادق علیه السلام شد در حالی كه با او دو كیسه هزار دیناری بود عرض كرد یابن رسول الله این منافع سفر تجارت است حضرت از كیفیت مال التجاره و طریقه معامله آن پرسید آنگاه همان كیسه هزار دیناری خود را برداشت فرمود من منافع معامله را نمی خواهم آن از تو باشد آن غلام صاحب هزار دینار از بركت دعای امام شد.
امام صادق علیه السلام می خواست كار و كوشش، تجارت و كسب را به كسان اطراف خود بیاموزد و لذا به آنها سرمایه می داد كه بروند كار كنند از منافع آنها استفاده نمایند و از بیكاری و تن پروری و تنبلی كه عرب بخصوص داشت آنها را به كار و كوشش وادار سازد و كسب حلال و تجارت و پیشه را به آنها بیاموزد.
یك روز یكی از غلامان در اولین برخورد دعا كرد امام صادق علیه السلام هزار دینار به او اكرام فرمود - مهیای سفر مصر شد گفت من عیالبارم باید خرج سفر بسیار داشته باشم مخارج خاندان او را داد و با تجار روانه مصر كرد - چون نزدیك آن شهر رسیدند مردم او را استقبال نمودند و اموال او را به قیمت خوبی خریدند به مدینه برگشت و وارد بر امام صادق علیه السلام شد در حالی كه با او دو كیسه هزار دیناری بود عرض كرد یابن رسول الله این منافع سفر تجارت است حضرت از كیفیت مال التجاره و طریقه معامله آن پرسید آنگاه همان كیسه هزار دیناری خود را برداشت فرمود من منافع معامله را نمی خواهم آن از تو باشد آن غلام صاحب هزار دینار از بركت دعای امام شد.
امام صادق علیه السلام می خواست كار و كوشش، تجارت و كسب را به كسان اطراف خود بیاموزد و لذا به آنها سرمایه می داد كه بروند كار كنند از منافع آنها استفاده نمایند و از بیكاری و تن پروری و تنبلی كه عرب بخصوص داشت آنها را به كار و كوشش وادار سازد و كسب حلال و تجارت و پیشه را به آنها بیاموزد.